‘Op de school van mijn zoontje deden ze veel met wol: knutselen, cadeautjes maken, er stond zelfs een iglo van wol in de klas. Alles aan wol is zacht en rond, je kunt er zoveel mee. Dat wilde ik ook ontdekken.’
‘Ik ging cursussen volgen, bezocht tentoonstellingen en musea, werd lid van de Nederlandse Wol Vereniging en de ViltKontaktGroep. Inmiddels ben ik een ervaren vilter. Dat is een eeuwenoude techniek. Met water en zeep pers je plukken wol samen, zo ontstaat er een stevige lap vilt. En de mogelijkheden zijn eindeloos. Tassen, sieraden, shawls en zelfs jassen: je kunt het er allemaal van maken.’
Warmte
‘En het leuke is: alle items zijn uniek. Van geen tas die ik maak, bestaat een tweede. Dat geeft voldoening. Ook maak ik eindeloos poppetjes, die zijn leuk om te geven en te krijgen, hoor ik vaak. Daarnaast maak ik ook nuttige dingen van wol. Mijn huis ligt vol met wollen dekens, tapijten en kussens. Dat geeft warmte, ook letterlijk. Bij mij staat de verwarming zelden aan, mijn kinderen weten niet beter. Als ze het koud hebben, kruipen ze letterlijk onder de wol.’
‘Wol vilten is wel een tijdrovend proces. Voor een shawl van 1.80 meter bij 40 centimeter, bijvoorbeeld, moet je minimaal 2.10 meter leggen, dat is een enorme lap. Plukje voor plukje leg je het neer, mengt het met zeep, maakt het plat. Dat duurt wel een uur of vier, want de wolvezels moeten aan elkaar gaan kleven. Dan rol je het geheel op, wast het uit en laat het drogen. De lap krimpt tot zeker 30 procent. Dan heb je textiel dat je kunt gaan gebruiken.’
‘Het liefst koop ik mijn wol bij een importeur, kant en klaar en op kleur. Vaak van Duitse schapen, want dat is lekker zacht. De Nederlandse wol voelt vrij stug en hard, dat is het probleem. Al kun je het gratis ophalen bij de boerderij, dan nog moet je het zelf wassen en dat is een proces apart. Bovendien moet je wol goed sorteren, want de wol in de nek, bijvoorbeeld, is beter dan die op de buik.’
Vol ideeën
‘Toch doe ik graag mee met Cynthia’s wol-projecten met Nederlandse schapen. Ze is zo nieuwsgierig, ondernemend en vol ideeën. Ze probeert zelfs bakstenen en isolatiemateriaal te maken met wol. En zaaibedden, waar je groenten kunt verbouwen.’
‘De enige keerzijde van wol is dat het stof en motten aantrekt. Die moet je er dus uitkloppen. Dat doe ik thuis regelmatig bij mijn dekens en kussens, net als onze grootouders dat vroeger deden. Wekelijks ben ik druk aan het kloppen op het balkon. Wat doet zij nou, zie je mensen dan kijken. Ja, ook dat mattenkloppen zijn we verleerd.’
Meer lezen over wol?
Dit zijn handige websites:
- Over de wol-projecten van Cynthia: www.hathawaydesigns.org
https://woolallianceforsocialagency.blog/
@woolmarch (Instagram) De online plek waar Nederlandse vilters elkaar ontmoeten:
https://www.viltkontaktgroep.nl/
Tentoonstelling De Zachte Stad
Al jaren houden Rotterdamse schapen het gras kort. Per jaar produceren ze zo’n 5.000 kilo wol. Tot niet zo lang geleden was die wol bijna niets meer waard en deden we er niet veel mee. Zonde! Zeker in een tijd met grondstof schaarste. Bovendien zijn klimaat-, energie en circulaire opgaven in de stad ambitieus. Voor al het afval zoekt Rotterdam een nuttige toepassing, ook voor schapenwol. Wol, wat kunnen we ermee? Met ongekend enthousiasme onderzocht ontwerper Christien Meindertsma de kwaliteit van Rotterdamse wol en ontwierp toepassingen voor nu en in de toekomst. Ze overtrof verwachtingen: wat een waardeloze berg restmateriaal leek, blijkt een schatkist vol verrassingen. Bezoek de tentoonstelling nu in Rotterdam. Kijk voor meer informatie op www.dezachtestad.nl
Whatsapp
E-mail
Kopieer Link
